Wroc³awskie zoo to bogactwo gatunków i 33 ha zieleni. W 155 letniej historii ogrodu nie brakuje sukcesów. Za najwiêksze uwa¿a siê narodziny, zw³aszcza przedstawicieli gatunków zagro¿onych wyginiêciem.
W Dniu Matki warto przypomnieæ zwierzêce bohaterki, które mo¿na odwiedziæ osobi¶cie:
1. Bazuka – zebra Chapamana, matka m.in. Boñka,
2. Carusa – gibon bia³opoliczkowy, matka m.in. Dao,
3. Bia³onó¿ka – lama, matka Lunetki,
4. Delma – watussi, matka Dra¿etki,
5. Duza – kuskus nied¼wiedzi, matka Bazylki,
6. Halva – zebra Hartmanna, matka m.in. Hermesa,
7. Hella – koczkodan górski, matka Epulu,
8. Hermiona – pancernik po³udniowy, matka m.in. Kulki,
9. Harry – orleñ centkowany, matka Harley,
10. Berani – makak czubaty, matka Manado,
11. Imara – ¿yrafa siatkowana, matka m.in. Irmy,
12. Ling – manat karaibski, matka Lavii i Pirai,
13. Mania – nied¼wied¼ brunatny, matka Kory,
14. Nabi – kotik afrykañski, matka m.in. Zoli i Zuri,
15. Nuka – wari rude, matka m.in. £apki,
16. Petunia – ¶winia rzeczna, matka m.in. Meridy,
17. Porina (zwana Bydgosi±) – ¿ubr, matka m.in. Polewoja,
18. Rumba –hipopotam nilowy, matka Salsy i Zumby,
19. Sabrina – tapir anta, matka Soni i babka Sary,
20. Samuelka – ¿ó³w pustynny, matka malucha, który czeka na imiê,
21. Sofia - dzioboro¿ec palawañski, matka pierwszych piskl±t wyklutych w hodowli zachowawczej na ¶wicie,
22. Ula – kob sing sing, matka wielu m³odych,
23. Zarina – manul, matka m.in. Coty,
24. Zhaoze – takin zloty, matka pierwszego urodzonego w Polsce przedstawiciela tego gatunku - Shaanxi,
25. Tani – kanczyl filipiñski, matka malucha, który czeka na imiê.
Jednak na tym nie koniec. Najnowszymi bohaterkami s± Ró¿owa i Bia³a, czyli samice mary patagoñskiej (Dolichotis patagonum), które powi³y maluchy na koniec kwietnia i pocz±tku maja. Choæ to do¶æ popularny gatunek w ogrodach zoologicznych, to rola tych hodowli ro¶nie z ka¿dym rokiem.
- W ¶rodowisku naturalnym mara ma wielu wrogów, poniewa¿ jest do¶æ ³atwym celem. Jej jedyn± form± obrony przed niebezpieczeñstwem jest ucieczka. Potrafi biec z szybko¶ci± nawet 45 km na godzinê dziêki silnym nogom i odbijaniu siê wszystkimi czterema koñczynami na raz. Jednak g³ównym powodem spadku liczebno¶ci populacji o 30% w ci±gu 10 lat jest dzia³alno¶æ cz³owieka. Tereny, na których ¿yje, doskonale nadaj± siê na dla krów i owiec, a tak¿e jako pola uprawne. Dlatego IUCN (Miêdzynarodowa Unia Ochrony Przyrody) podniós³ status gatunku na „near threatened”, czyli bliski zagro¿enia wyginiêciem.- mówi Rados³aw Ratajszczak, prezes wroc³awskiego zoo.
Nazwê gatunek ten zawdziêcza regionowi, w którym wystêpuje w ¶rodowisku naturalnym – g³ównie ³±ki po³udniowej i centralnej Argentyny, czyli Patagonii. Ten niewielki ssak, nale¿±cy do gryzoni, osi±ga d³ugo¶æ cia³a do 80 cm i masê do 10 kg. Na pierwszy rzut oka podobny jest do zaj±ca - ma krótk±, brunatn± sier¶æ , d³u¿sze od przednich tylne nogi i porusza siê skokami. Jednak po dok³adniejszym przyjrzeniu pojawiaj± siê kolejne skojarzenia – z jeleniem, dziêki d³ugim palcom, które przypominaj± kopyta i koniem, dziêki inochodowi, czyli jednoczesnemu poruszaniu nóg tej samej strony cia³a.
Prowadzi dzienny tryb ¿ycia i poza ¿erowaniem chêtnie spêdza czas na wygrzewaniu siê w s³oñcu. ¯yje w grupach nawet do 30 par. Zamieszkuje nory, które sama kopie przy czym w jednej norze mo¿e mieszkaæ wiêcej ni¿ jedna para, bo prawie wszystkie po³±czone s± w system dziêki podziemnym korytarzom.
- Wroc³awska gromada liczy 10 doros³ych osobników i dwa, tegoroczne maluchy. Mieszkaj± na wielogatunkowym wybiegu, gdzie ich s±siadami s± inne po³udniowoamerykañskie gatunki - alpaki i skrzyd³oszpony. Powoduje to wiele zabawnych sytuacji wynikaj±cych z interakcji miêdzy gatunkami. Najwiêcej dzieje siê, gdy pojawiaj± siê maluch, poniewa¿ s±siedzi chc± poznaæ nowych mieszkañców. Nie trudno domy¶liæ siê, ¿e rodzice staj± siê wtedy bardziej czujni i ¶ci¶le nadzoruj± takie wizyty. Zdarzaj± siê te¿ drobne sprzeczki o teren czy smako³yki i nie zawsze wygrywa wiêkszy. - mówi £ukasz Karolik, opiekun zwierz±t we wroc³awskim zoo.
Mara patagoñska jest ro¶lino¿erc± i na jej dietê sk³ada siê przede wszystkim trawa i zielone czê¶ci krzewów i drzew. Uzupe³nia j± zio³ami, nasionami, a nawet kaktusami.
- W naszym zoo mary dostaj± przede wszystkim wysokiej jako¶ci zielonkê i siano, a tak¿e zio³a, siemiê lniane i p³atki owsiane. Bardzo lubi± ga³±zki i ¶wie¿e li¶cie wierzby oraz drzew owocowych, jak mirabelki. Dietê uzupe³niamy marchewk±, burakiem i jab³kiem. Sporadycznie dostaj± równie¿ por, seler, pietruszkê i czarn± rzepê. – dodaje £ukasz Karolik.
Do¶æ niezwyk³e jest to, ¿e mara patagoñska jest gatunkiem monogamicznym i pary zwykle wi±¿± siê na ca³e ¿ycie. Osobliwe jest te¿ to, ¿e samiec „znakuje” swoj± partnerkê zapachowo – moczem i wydzielinami gruczo³ów oko³oodbytowych. Ponadto nie tylko broni jej przed rywalami, ale asystuje przy porodzie, który odbywa siê przed nor±. Ci±¿a trwa oko³o 90 dni i na ¶wiat przychodz± m³ode w pe³ni rozwiniête - ju¿ kilkana¶cie minut po narodzinach potrafi± biegaæ i skakaæ. Przez pierwsze cztery miesi±ce ¿ycia m³ode trzyma siê blisko matki i nory. W okresie rozrodu i odchowu, tworzy „¿³obki”, wiêc samica karmi m³ode poza nor±, poniewa¿ znajduje siê w niej czêsto potomstwo innych mar. W tym zadaniu równie¿ asystuje samiec, a jego rol± jest odganianie innych osobników. Taki behawior zwiêksza bezpieczeñstwo m³odych – matka karmi tylko swoje m³ode, a nora jest niemal zawsze nadzorowana przez doros³e osobniki.
Zwierzêta te ¿yj± do 15 lat.